در پند و اندرز

در موضوع بلاگفا درس‎های بسیاری برای اهل بینش است.

هفت سال در بلاگفا نوشتم (به رنگ آسمان). هفت سال برای خود عمری‎است. هفت عدد مقدسی‎است. اکنون وقتِ تلنگر بود.

  زین‎رو سر تعلیق فعالیت‎های بلاگفا، بسیار از بلاگفا متشکرم، چون باعث شد به خیلی چیزها فکر کنم و خیلی چیزها یاد بگیرم:

1. فرصت سخن گفتن کوتاه است. پیش از آنکه فکرش را بکنیم ازمان گرفته می‎شود. پس بهتر است تا فرصت داریم حرف‎های خوب بزنیم.
   
   
2. فرصت اصلاح کوتاه است. ممکن است زمانی حرفی را بزنیم که بعداً از گفتنش پشیمان شویم و بخواهیم اصلاحش کنیم، اما دیگر نتوانیم و سخنان ما بر دیوار زمان حک شده باشند، الی یوم یبعثون.
   
   
3. اگر می‎بینیم کسی در تخصص ما دارد رشد می‎کند (و مثلا ما و او هرکدام یک سیستم ارائه دهندۀ وبلاگ هستیم) بهش احترام بگذاریم و حتی کمکش کنیم؛ نه اینکه جلوی پایش سنگ بیاندازیم و زرنگ‎بازی در بیاوریم. هیچکس با زرنگ‎بازی و هیچ بار با کج‎بودن به منزل نرسیده است. چه‎بسا من خودم را بکشم و کلی برنامه بچینم که مشتریان به رقیبِ من نگاه نکنند، وانگهی خدا سنگ بزرگی در راه من بیاندازد و چنان زمین بخورم که مشتریانم چاره‎ای جز مراجعه به رقیب نداشته باشند.
   
   
4. به آمریکا اعتماد نکنیم. و به کانادا.

دنیا هم یک‎جور بلاگفاست. باشد که در آن بیانیشیم.