نگاهی به کتاب «برخیز و اول تو بکش» و بحثی درباره مظلومیت اسرائیل
در ماجرای اخیر فلسطین و اسرائیل پروپاگاندای غرب از مظلومیت اسرائیل و تروریستی بودن اقدام فلسطینی‌ها گفتند و زمینه را برای یک جنایت عظیم جهانی آماده کردند. حال سوال این است که آیا اسرائیل می‌تواند مظلوم واقع شود؟ یک اسرائیلی در این متن و این کتاب به ما پاسخ می‌دهد.
[این یادداشت در روزهای اول جنگ در اینستاگرام نوشته شده]
یک
عملیات تازۀ مبارزان فلسطینی چند امتیاز و ویژگی خاص دارد، یکی تعداد بالای اسیران اسرائیلی است که با توجه به اهمیت آزادسازی اسیر در تعالیم یهود برای اسرائیل مسئله‌ای بسیار حیثیتی‌ست، دوم نزدیک بودن تعداد تلفات طرفین، سوم استراتژی آزادسازی است که ارزش بسیار بیشتری از تاکتیک آسیب‌رسانی دارد و چارم و مهمتر: «پیش‌دستانه»بودن این عملیات است، چه اینکه عموم عملیات‌های فلسطینی واکنشی بود و این جزو معدود دفعاتی بود که در سال‌های اخیر پیش از یک حملۀ بزرگ اسرائیل (که قرار بود به زودی علیه غزه آغاز شود) فلسطینی‌ها دست به کار شدند و از انفعال خارج.
البته که نکتهٔ اخلاقی و عقلانی ماجرا اینجاست که: مبارزان کشوری که در اشغال است، در حقیقت هیچگاه حملۀ پیش‌دستانه ندارند و هر تلاشی بکنند واکنشی‌ست و هر حمله‌ای بکنند، دفاع است.
دو
اما حملۀ پیش‌دستانه چیست؟
دستکم نوع مشروعش؟
وقتی دشمن تا پشت دروازه آمده و مثلا فردا قصد حمله دارد، شما امشب به او حمله کنی.
این کاری است که فلسطینی‌ها کردند، حتی اگر اشغال‌شده نبودند.
اما اسرائیلی‌ها عملا این مفهوم را تا توانستند بسط و توسعه دادند، تا آنجا که اگر دشمن تو در خیالش تصور کند روزی با تو مقابله مشروع کند هم، ما حق داریم او را در خواب بکشیم!
اینگونه بزرگ‌ترین دولت تروریستی جهان هرگونه اقدام تروریستی خود را نه ترور، که یک حملۀ پیش‌دستانه یا پیش‌گیرانه و مشروع عنوان می‌کند. پس فلسطینی‌ها هیچوقت در حملۀ پیش‌دستانه نمی‌توانند روی دست حریف اشغالگر خود بلند شوند و یا در برابر انبوه رفتارهای غیراخلاقی‌شان رفتاری غیراخلاقی مرتکب شوند.
صهیونیست‌ها این اندیشۀ خود را از عبارتی در تلمود (از کتب مقدس یهود) گرفته‌اند:
«اگر فردی برای کشتن تو اقدام کرد،
برخیز و اول تو او را بکش»
سه
«برخی و اول تو بکش» (تاریخ پنهان ترورهای سازمان‌یافتۀ اسرائیل) کتاب جذابی‌ست در همین موضوع که یک پژوهشگر و روزنامه‌نگار اسرائیلی وفادار به اسرائیل یعنی رونن رگمن در ۲۰۱۸ آن را نوشته است.
برگمن در این کتاب ضمن یادآوری اینکه اسرائیل دولتی است که بیشترین ترورهای جهان را انجام داده تاریخچه و قصهٔ این ترورها را فاش می‌کند.
این متن شاید در روایت کرده‌‌های مردمان دیگر سرزمین‌ها چندان قابل وثوق نباشد و بخشی از اطلاعاتش فاقد علمیت و انصاف و دارای اشتباهات تاریخی یا غرض‌ورزی باشد اما منطقا در مورد اسرائیل و مخصوصا جنایات و فضاحت‌هایش اثر متقنی است، چه اینکه هم توسط یک اسرائیلی نوشته شده و هم در مصاحبه با افسران ارشد موساد؛ و هم اینکه: اسرائیل -ولو با اکراه- بالاخره اجازه داده این کتاب چاپ شود.
نویسنده در بخش‌هایی از کتاب توانایی اسرائیل و پیشرفتش در آدم‌کشی را ستوده اما در بخش‌های دیگر کتاب هم به نوعی نتیجۀ قهری شکست رویکرد تروریستی اسرائیل را نشان داده.
از جمله در ماجرای ترور ناجوانمردانۀ شهید سیدعباس موسوی (و همسر و فرزند ۶ساله‌اش در مراسم ختم شهید شیخ راغب حرب) که اسرائیل سرمست از قدرت جدید پهبادی‌اش، فکر می‌کرد یک رهبر و گروه قدرتمند معارض خود را از بین برده، اما در نتیجه باعث روی کارآمدن جانشینی برای موسوی شدند که رویکردی بسیار متفاوت با او داشت و تبدیل به بزرگ‌ترین و قدرت‌مندترین دشمن اسرائیل در منطقه شد و اسرائیل را برای همیشه از لبنان بیرون کرد = سیدحسن نصرالله.
نتیجه‌ای که به شدت نخبگان اسرائیل را از ترور موسوی پشیمان کرد.
چهار
از دیگر بخش‌های بسیار جذاب کتاب برای ما ایرانی‌ها فصلی است که به روایت دیدار دو مامور امنیتی اسرائیل با شاه در سال‌های آخر حکومتش و تفسیر آنان از وضعیت شاه و ایران پرداخته.
کلا کتاب بخش‌های جذاب و آموختنی زیاد دارد و مهم‌ترینن نکته‌اش تذکر بدیهیات تاریخی در مورد این نزاع و اشغالگری و این رژیم است، آن‌هم از زبان خودشان،
بدیهیاتی که هرروز توسط رسانه‌های زرد استعماری پیش چشم و گوش مردم مشرق‌زمین و کشورهای مسلمان انکار و وارونه‌نمایی می‌شوند.
حسن صنوبری
سلام
قلم بسیار دلنشین و ملیحی دارید که لبخند به لب میاره و شوق رو در وجود انسان بیدار می کنه.
من به شخصه سالها عاشق مجله بودم صرفا بخاطر متون اینچنینی، این روزها که نه کانال های تلگرامی و نه پیج های اینستاگرامی محتوایی برای ارائه دارند دیدن وبلاگ شما که هنوز توش مطلب میذارید خیلی خوشحالم کرد.
امیدوارم به گذاشتن مطلب ادامه بدید.
درباره این پست تون هم، به خوبی توضیح دادید و مسئله رو در حد و توان مطلب تببین کردید. مشتاقم که برم و این کتاب رو بخونم.
موفق باشید. ممنون که هنوز مینویسید.