رمضانیه

ماهِ شادی‌ست، روا نیست به ما غم برسد

میهمانی‌ست، نباید که به ماتم برسد

نکند جمع شود سفره و غافل باشیم

یا که از فیض سحرگاه، به ما کم برسد

جام از اینگونه چه خوب است پیاپی باشد

رزق از اینگونه چه خوب است منظّم برسد

عاشقان، مستِ حضورند، شب و روز اینجا

دوستان! مهلتی آخر! که به ما هم برسد!

آنقدر هست در این سفره ... اگر وقت کنیم

ممتنع نیست «رسیدن» ... اگر آدم برسد

زآن «بها»یی که سحرگاه منادی گوید

ای خدا کاش به ما فیضِ دمادم برسد

یک گنه‌کار نماند که نباشد دلشاد

وعدۀ رحمت حق، گر که به عالم برسد

نه شگفت است که خاموش کند آتش را

گر نسیمِ رمضانش به جهنم برسد...

***

آهی از سینۀ تاریک برآرم امشب

کاش تا خیمۀ خورشید، سوارم برسد

ماه توبه است، خدا! آینۀ حُرّم کن

تا که پیک رمضانم به محرّم برسد

حسن صنوبری