من بلد نیستم الآن اینجا چگونه تشکر کنم که حق شکرگزاری ادا شود.
فلذا فقط تشکر میکنم.
هیچوقت فکر نمیکردم آدمی بشوم که اهل تلویزیون دیدن است. البته هنوز هم فکر نمیکنم. ولی دیشب دوتا برنامۀ خوب در تلویزیون دیدم که یکیش برنامۀ خوب و زحمتکشیدهشده و بی تصنع «ثریا» با اجرای محسن مقصودی در شبکۀ یک سیما بود.
قبلا هم گاهگداری دیده بودم این برنامه را. از جمله همان برنامهای که آقای خامنهای هم از دیدنش تشکر کرده بود را من هم به طور اتفاقی دیده بودم و خیلی پسندیده بودم. عجب حس و حال عجیب و خوبی را برای نوجوانها و بچههای مدرسه فرستاد. عالی بود. این دو برنامۀ اخیر هم با موضوع تبلیغ برندهای خارجی و حمایتِ همهجانبۀ مردم، مسئولان، صاحبان سرمایه و صداوسیما از تولید خارجی! واقعا خوب بود. دو بریدهفیلم از برنامۀ قبلیشان در سایتشان منتشر شده: گزیده برنامه برند با حضور دکتر فضلیپور. فیلم امشب هم لابد به زودی منتشر میشود و قطعا با حضور درددلهای یک تولیدکنندۀ داخلی و حرفهای عجیب، خندهدار، نمایشی و ریاکارانۀ نمایندۀ تولیدکنندۀ خارجی (سامسونگ) خیلی جذابتر از برنامۀ قبل بود.
این موضوع برندها و تولیدات خارجی و داخلی از دیرباز برایم مهم بود. بیش از بعد اجتماعیاش بعد فرهنگیاش. خطر اجتماعی و اقتصادی و سیاسیاش خیلی مهم است ولی خطر فرهنگی و شعوریاش مهمتر و شگفتتر است. این پرسشی است که همواره از بچگی برایم مطرح بود «چرا ما دوست داریم عقبافتاده و عقبمانده و در عین حال مدعی باشیم همیشه؟»
در عالم وبلاگنویسی
چندسالی بود که میخواستم دربارۀ چنین موضوعاتی بنویسم، آنقدر ننوشتم و ننوشتم و طولش دادم تا حرف دلم را دو سال پیش در وبلاگی دیگر (شاید همین حوالی {«پل چوبی» سابق}) خواندم. نام مطلب «Made In Iran» بود و خیلی هم خوب و خلاقانه بود. الآن نمیشود به خود مطلب لینک داد (بعد از خرابی بلاگفا) ولی آن مطلب هنوز در آرشیو اسفند 92 آن وبلاگ هست: «اینجا» فکر کنم اگر یکبار وبلاگشان را بهروز کنند این آرشیو هم پاک شود. حدوداً یکسال بعدش (یک سال قبل) خودم هم در وبلاگ سابقم (به رنگ آسمان) بالاخره مطلبی نوشتم با نام «ایران من». اکنون از به رنگ آسمان بلاگفا پاک شده ولی در نسخۀ پشتیبان گذاشتمش «اینجا». و البته این نهضت وبلاگی پس از من هم ادامه پیدا کرد و خیلی بهتر از من. اول در وبلاگ شکوائیه یک صفحۀ خوب ایجاد شد «اینجا» و دارای یک مطلب خواندنی و سر ذوق آوردنی. باری نهضتشدن این موضوع در وبلاگستان دقیقاً با همت وبلاگ مسیر بود، که فکر کنم اصل مطالبش و نهضتآفرینیاش در این زمینه درحادثۀ بلاگفا پاک شده است. آخرین مطلبی که دراینباره در وبلاگشان دیدنیاست «اینجا» است.
پس ما اینجا به جز وبلاگ خودمان، از سه وبلاگ دیگر هم یاد خیر کردیم: «شاید همین حوالی»، «شکوائیه» و «مسیر».
بالاغیرتاً «شخصینویسی» بهتر است یا «اجتماعینویسی»؟ حتی از منظر کیف دادن؟
