حسن حسین زاده موحد
من دوست ندارم شخصینویسی را. و البته نوشتن از خانواده را. اما اینبار مجبورم. هم اینکه میبینم چندتا عکس بد از دایی منتشر شده، هم اینکه خیلیها هنوز در سفرند از آشنایان دایی، اینجا شاید از دیدن و شنیدن و خواندن یک تصویر، یک صوت و یک خبر تسلی پیدا کنند، هم اینکه... خلاصه این پستهای من استثنایی است انشاالله و امیدوارم «چون او دایی من بوده» از او تعریف نکنم. و امیدوارم این چند مطلب دوستان و شاگردان دایی را فایدهای باشد.
پریروز مراسم تشییع و وداع و دیشب مراسم ترحیمشان برگزار شد. آقای مومنی سخنرانی کردند و تعدادی از مرثیهخوانان اهل بیت (علیهم السلام) هم خواندند. بعضی اول کمی از دایی میگفتند بعد گریز به اهل بیت. و عموما فقط مرثیه اهل بیت. خوشبختانه کسی نبود که -شبیه آنچه بعضی جاها دیدهام- بیاید فقط روضۀ متوفی را به خاطر بستگانش بخواند. آنها هم که از دایی گفتند خوب میشناختندش از قدیم. به نظرم بهترین روضهخوانیهای مراسم دیشب وقتی بود که آقایان حاج علی انسانی، حاج منصور نورایی و حاج امیر کاتوزیان پشت سر هم خواندند. دو نفر آخر فقط برای اهل بیت خواندند، اما حاجعلی بیشتر از همۀ مداحها اول برای دایی خواند. انتظار نداشتیم ولی خدا خیرش دهد. دو تا رباعی هم برای دایی گفته بود و خواند:
*دانلود مرثیهخوانی حاجعلی انسانی در مراسم ترحیم
پ ن: ممنون از اینکه لطف کردید و در روزهای تبریک، تسلیت گفتید. این هم عید ما بود و عیدی ما. انشاالله هرروز امسالتان شادی باشد و آرامش.
انشاالله این بهار برای ما تسلّی و تسلیت بیاورد و برای شما تبرّک و برکت.
