در اهمیت و میراث علمی مرحوم آیتالله محمدی ریشهری
چند روز بعد از اعلام خبر درگذشت آیتالله محمد ریشهری این چند سطر نوشته شد در مآثر و آثار و اهمیت آن دانشمند بزرگ و بینظیر ایرانی، که چون همیشه سیاست و رسانه تصمیم دارد ابعاد و اهمیت علمیاش را سانسور کند:
یک
اسلام و تمام علوم اسلامی وابسته به دو متن است: قرآن و حدیث. تکلیف قرآن کریم مشخص است. خداوند وعده داده تحریف نشود و این خود جزو معجزات قرآن است: نحن نزلنا الذکر و انا له لحافظون. بعد از ۱۴۰۰ سال برخلاف عهدین مسیح و یهود، سخن خداوند نزد تمام فرق اسلامی یکیست. اما در مورد حدیث چنین وعدهای صادر نشد و بازار تحریف و جعل همواره در این زمینه رونق داشته. از طرفی تفسیر قرآن هم وابسته به حدیث است، حدیث معصوم مفسر مشروع کلام خداست، چون کتاب با معلم ارسال شده. این است اهمیت پژوهش علمی در حدیث و دانش شناخت غث و سمینش
دو
کارنامۀ بعضی دانشمندان را که مرور میکنی احساس میکنی یک نفر نبودند، چندنفر بودند، یک عمر نداشتند چندین عمر داشتند. آیتالله «محمدی ریشهری» با آنهمه آثار بیبدیل در تحقیق علمی و ترویج سخن پیامبران و امامان علیهم السلام از این زمره است. در علم حدیث این محدث بزرگ را اگر شیخ صدوق یا کلینی روزگار خود بدانیم بعید است اغراق کرده باشیم. با اثر بینظیری چون «میزانالحکمه» و آثار عظیمی مثل «دانشنامه امیرالمومنین»، «دانشنامه امام حسین»، «دانشنامۀ امام مهدی» و همچنین آثار ارزشمندی مثل «حکمتنامۀ پیامبر اعظم»، «حکمتنامۀ عیسی»، «حکمتنامۀ لقمان» (علیهم السلام)، «دانشنامه احادیث پزشکی» و...
نگارش اینهمه اثر ارزشمند در حدیث توسط یک عمر هفتادساله بسیار شگفت است (جدا از انبوه آثار ارزشمندی که توسط گروه و شاگردان ایشان در موسسه دارالحدیثشان نوشته شده، از جمله تصحیح کافی شریف که اهل فن میدانند چه کار بزرگی بود) حال آنکه حدیث تنها شاخۀ پربار درخت دانش این بزرگمرد نبوده است.
آیتالله ریشهری در شاخههای دیگری مثل پژوهش در عرفان و شناساندن عارفان معاصر با آثار محبوب و بینظیری مثل «کیمیای محبت» و «زمزم عرفان» سهمی بینظیر دارد (همچنین اثری مهم درباره عارفی دیگر که گمانم باید متاسف ناتمامیاش باشیم). همچنین آثار ایشان در حوزۀ تاریخ سیاسی معاصر نیز بسیار مغتنم است، با کتابهای مهمی مثل «خاطرات سیاسی»، «سنجۀ انصاف» و کتاب آخرشان «روشنبینی امام خمینی در نامه ۶/۱/۱۳۶۸» که اخیرا منتشر و نقل محافل تاریخی و سیاسی شد.
سه
چیزی میخواهم بگویم که شاید خیلی از طلبهها و آخوندهای جوان خودشان نگویند و حتی ندانند (حالا بعضی به خاطر شدت درگیری مستقیم با بخشهای نادلخواه حوزه و از سر شرافت و بعضی از شدت بیسوادی) و آن اینکه حوزۀ علمیۀ شیعه در ایران مخصوصا حوزۀ قم در این چهل سال تحولی عظیم را تجربه کرده و دستکم اکنون دیگر پایههای یک تمدن بزرگ اسلامی را دارد. این تحول شاید از حدود شصت هفتاد سال پیش توسط نخبگان نادری مثل علامه طباطبایی، امام خمینی، آیتالله بهاالدینی، شیخ مرتضی حائری و... در شکل حلقههای اقلیت آغاز شد، اما پس از انقلاب قدرت گرفت و بخشی از جریان اصلی حوزه شد. این تحول در نفی فقه نبود، بلکه در نفی استیلا و تمامیت فقه بود و در اثبات دیگر شئون فراموششده (و بعضا: اصلی) علوم اسلامی بود. یعنی اخلاق، عرفان، فلسفه، تفسیر قرآن، حدیث، تاریخ، کلام و...
پس از تحولخواهان اولیه بار اصلی این تحولات عموما بر دوش شاگردان مشترک ایشان بود، مثلا عرفان با امثال مرحوم علامه حسنزاده و مرحوم پهلوانی، فلسفه با امثال مرحوم مصباح و مرحوم انصاری شیرازی، تفسیر -بخش نخبگانیاش- با آیتالله جوادی آملی، کلام با آیتالله سبحانی و... که همه از شاگردان علامه و امام بودند؛ اما در حدیث مهمترین حرکت و جریان تحول از نسل بعدی این نسل و مربوط به مرحوم آیتالله ریشهری است. روحانیای که از جوانی شوق و نبوغ خاصی در قرآن و حدیث داشت، حافظ تمام آیات قرآن و تعداد بسیاری حدیث مستند بود و از جوانی فکرمیکرد اگر مبنای فقه، قرآن و حدیث است چرا جایگاه علمی این دو رشته در حوزههای علمیه تا این حد کمرنگ شده است؟ محمدیریشهری با نگارش متون محققانه حدیثی و نیز تاسیس مجموعه «دارالحدیث» در قم و «دانشگاه قرآن و حدیث» در تهران طی چند دهه وضعیت دانش حدیث را دگرگون کرد، ورق را در این علم برگرداند و بزرگراهی عظیم برای نسلهای پس از خود به یادگار گذاشت.
چهارم
امروز مستندترین و علمیترین پژوهشهای حدیثی و رجالی جهان اسلام در ایران انجام میشود، معتبرترین احادیث پیامبر اکرم توسط نخبگان شیعه احصا و تصحیح و تدوین شدهاند و جامعترین مستندترین روایات اسلامی و سخنان اهل بیت علیهم السلام را باید در کتابهای شریفی که این دانشمند بلندهمت و شاگردانش نوشتهاند.
چه چیز برای یک مسلمان و یک شیعۀ امیرالمومنین بالاتر از اینکه تمام عمرش استجابت این دعای شریف ماثور در زیارت جامعه کبیره باشد: «واجعلنی ممن یقتص آثارکم»
پنجم
اگر بخواهم از میان آثار یادشده و دیگر آثار آیتالله ریشهری بنا به وسع اندک خود چند کتاب را برای عموم مخاطبان پیشنهاد بدهم این آثار بسیار خواندنی و جذاب را توصیه میکنم:
۱. کیمیای محبت (قبلا در این صفحه معرفیاش کردم)
۲. گزیدۀ میزان الحکمه (خود میزان الحکمه را معرفی کردهام)
۳. حکمتنامه عیسی
۴. حکمتنامۀ لقمان
۵. بر بال خاطرات (در مطلب بالا تنها به این اثر اشاره نشده که اثری با مضامین عرفانی و اخلاقی است)
۶. سنجۀ انصاف
سلام و سپاس فراوان
خدا خیرتان دهد که همواره برای معرفی آثار گرانقدر اهل علم و معرفت تلاش میکنید.