آخرین یادداشت امام موسی صدر

پیشخوان: 38سال پیش، امام موسی صدر رهبر ایرانی الاصل شیعیان لبنان در لیبی ربوده شد. 9شهریور 1357. او متولد 1307 است و بنابر این او اکنون 88سال دارد. 

1 شهریور 1357 مقاله ای در روزنامه  فرانسوی لوموند به قلم امام موسی صدر منتشر شد و هفتۀ بعد امام را ربودند. نام آن مقاله «ندای پیامبران» بود و جالب است بدانید به موضوع انقلاب ایران (پیش از پیروزی) پرداخته بود. و جالب است که در آن یادداشت او تاکید کرده بود چپ ها و راست ها (یعنی دوستداران مارکسیسم {شوروی} و لیبرالیسم {آمریکا}) در این نهضت نقش اصلی ندارند و امام خمینی را به عنوان رهبری نهضت معرفی کرده بود. گویا انجام مصاحبه امام خمینی با لوموند -که در متن هم به آن اشاره شده- توسط خود امام موسی صدر پیگیری شده است و انگار امام موسی این یادداشت را برای محکم کاری آن مصاحبه نگاشته است.

متن آن آخرین یادداشت امام موسی صدر:

«ندای پیامبران»

نهضت مردمی ایران با تمامی حرکت‌های مشابه خود در جهان تفاوت دارد، زیرا چشم‌انداز جدیدی فراروی تمدن بشری قرار داده است. بنابراین، شایسته است که همۀ علاقه‌مندانِ قلمرو‌ها و مسائل مربوط به انسان و تمدن، تحولات آن را با دقت دنبال کنند. 

نهضت مردم ایران به‌رغم گستردگی‌ای که دارد و به‌رغم اتهاماتی که رژیم بر آن وارد می‌کند، از گرایش‌ها و ریشه‌ها و اهداف و اخلاقیات اصیل و والایی برخوردار است. 

نیروهای راست از صحنۀ نهضت غایب‌اند، هرچند که نفت و بسیاری از موضوعات مهم دیگر در آن موضوعیت دارد. نیروهای چپ بین‌المللی نیز از صحنۀ نهضت غایب‌اند، هرچند که ایران و اتحاد شوروی بیش از هزار کیلومتر مرز مشترک دارند. حزب کمونیست ایران حضور چندانی در نهضت ندارد، هرچند که از قدیمی‌ترین احزاب این منطقه به‌شمار می‌رود. بنابراین، هیچ‌یک از نیروهای چپ و راست، به این اعتبار که نمایندۀ یکی از دو قطب جهان هستند، کمترین تأثیری بر این نهضت ندارند. 

ملت ایران این مسائل را به‌خوبی می‌داند. او می‌داند که این رژیم که نهضت را به واپس‌گرایی متهم می‌کند، خود با سرکوب آزادی و اتخاذ روش‌های بدویِ حکمرانی، همۀ نظام‌های ارتجاعی را روسفید کرده است. ملت ایران می‌داند که این رژیم، برای جلب رضایت قدرت‌های بزرگ، در قربانی کردن منافع مردم و پیشکش کردن ثروت‌های آنان، هرگز تردیدی به خود راه نداده است. ملت ایران وقتی چنین رفتاری را با اصالت انقلابی‌ها قیاس می‌کند، بر ایثار و فداکاری در راه آرمان آنان راسخ‌تر می‌شود. این ملت به‌رغم اینکه سلاحی در دست ندارد، با خون خود، قهرمانانه، مبارزه می‌کند و قدرتی شکست‌ناپذیر ایجاد می‌کند. 

انقلابیان ایران به هیچ طبقۀ خاصِ اجتماعی منحصر نیستند، بلکه از همۀ ایران برخاسته‌اند: دانشجویان، کارگران، تحصیل‌کردگان، روحانیان و... همه و همه در این انقلاب حضور دارند. ملت ایران با همۀ نسل‌های مختلف خود در این نهضت شرکت جسته است. بازار و مدارس و مساجد و شهر‌ها و حتی کوچک‌ترین روستا‌ها در این نهضت مشارکت دارند. 

همین حقایق است که رژیم را بر آن داشته تا چپ و راست، شرق و غرب، نظام‌های عربی و حتی فلسطینی‌ها را متهم کند و، به این ترتیب، به گستردگی و عمق مردمی این نهضت اذعان می‌کند. 

حرکتِ مخالفانِِ رژیم شاه، امروز سیستم اطلاع‌رسانی خاص خود را یافته است. گفته‌ها و سخنان رهبران آنان از طریق کسانی به ما می‌رسد که مخاطب این سخنان‌اند. این سخنان در قلب‌های همۀ ملت ایران جای گرفته است. 

حق آن است که بگویم خاستگاه این حرکت و ایمان و آرمان آن،‌‌ همان اهداف بیکران انسانی و اخلاقی و انقلابی است. موجی که امروز ایران را در می‌نوردد، بیش از هرچیز ندای پیامبران را در اذهان انسان‌ها تداعی می‌کند؛ ندای راستین حرکت پیامبران را، قبل از اینکه دستخوش انحراف‌های صاحبان مذاهب و فِرَق و منفعت‌طلبان قرار گیرد. 

اهداف انقلاب، در مصاحبۀ مورخ ششم می‌۱۹۸۷ رهبر آن، امام خمینی، با روزنامۀ لوموند، به‌روشنی تصریح شده است. او با تأکید بر اصالت این حرکت به ابعاد ملی و فرهنگی و رهایی‌بخش آن اشاره می‌کند. 

حوادث جاری ایران و رخدادهای فاجعه‌آمیز آن چند نکتۀ اساسی را فراروی جهان امروز قرار داده است: 

۱. کسانی که به مسائل انسان و تمدن بشری اهمیت می‌دهند، شایسته است که این تجربۀ انسانیِ منحصر به فرد را که اکنون در ایران جریان دارد، به‌دقت بررسی و در برابر تبلیغات مخالف و مغرضانه از آن حمایت کنند. 

۲. رژیم شاه پس از ۳۷ سال حکومت و به‌رغم برخورداری از بیشترین امکانات، در همۀ امور، حتی در این حد که خود را از خشم ملت در امان نگه دارد، ناکام مانده است. این همه در حالی است که بزرگ‌ترین انبار تسلیحاتی جهان سوم در اختیار همین رژیم قرار دارد. 

۳. ارزش‌های اخلاقیِ انسانِ متمدن، امروز در ایران در معرض خطر است. تا زمانی که رژیم ایران با ادعاهای ‌پیشرفت و دموکراسی به اعمال سرکوبگرانه و خون‌ریزی و سلب آزادی ادامه می‌دهد، هرقدر هم که در جهان حمایت شود، نمی‌توان از این ارزش‌ها پاسداری کرد.

۴. رژیمی که امروز با امواج نارضایتی مردم و خیل ناآرامی‌های داخلی روبه‌روست، دیروز از تضمین امنیت خلیج فارس، اقیانوس هند و حتی سومالی سخن می‌گفت. این امر بیانگر آن است که هیچ‌چیز بیش از حرکت‌های مردمی این‌چنین آن را پریشان و آزرده نمی‌کند. از جمله این‌حرکت‌ها «جنبش محرومان» لبنان است که فعالیت آن در میان مردم ایران انعکاس فراوان یافته است. 

قتل‌عام‌هایی که هم‌اکنون در ایران جریان دارد و رژیم تلاش دارد بر آن‌ها سرپوش بگذارد، هشداری به انسان معاصر، به وجدان و به احساس مسئولیت اوست. شایسته است که انسان‌ها تصویر واقعی این کشتار‌ها و سرکوبگری‌ها را به جهانیان عرضه بدارند و ضمن چنین خدمتی، بیزاری خود را از این اعمال نمایان سازند.