امتیاز: 7/5 از ده
شاید به آن خوبی که دوستانم میگفتند نبود. ولی خوب بود. هرچند رفت در فهرست آن فیلمها که آدم میگوید «میشد بهتر باشد».
تاحدی با «فراری» (علیرضا داود نژاد) -که هنوز اکران نشده- قابل مقایسه است. در هردو مفهوم «غیرت» حضور دارد. هردو تا حدی یادآور «بوتیک» (حمید نعمت الله) هستند از همین منظر حضور «غیرت». از جهتی دیگر حماسهسرایی فردمحورِ فیلم یادآور آثار ابراهیم حاتمی کیا به ویژه «موج مرده» است. شاید بتوان گفت این فیلم فرزندِ بوتیک و موج مرده است و البته میراثبرِ سنتِ حماسهسرایی و عدالتطلبیِ دیرینِ ایرانیان مسلمان. هنوز نفهمیدم چگونه از مسعود فراستی تا همایون شجریان تا خیلیهای دیگر نسبت به سخنان مهدویان درباره شاهنامه چنان مواضع تندی را اتخاذ کردند. و اگر اول سخنان تقطیعشدۀ مهدویان را شنیدند، چرا پس از انتشار فیلم کامل و توضیحات مهدویان به خاطر حرفهای تند خودشان عذرخواهی نکردند. بعید میدانم خیلی از کسانی که برای «فردوسی» و «شاهنامه» رگگردنی شدند بتوانند چند سطر از شاهنامه را از رو بخوانند. اگر قرار به رگردنیشدن برای شاهنامه باشد ماها خودمان هستیم، شاعران هستند، نیازی به همایون عزیز نیست. اتفاقا لاتاری ارزشمند است چون جلوههایی از روح شاهنامه را در خود دارد. در این سینمای بیغیرت و بیحماسۀ دو دهۀ اخیر سرزمین ما، لاتاری هم چون شاهنامه، سراینده و ستایندۀ غیرت، حماسه و غرور ایرانی است.
البته که فیلم مشکلات فراوانی دارد و با آنهمه انتظار و توقعی که سالهای اخیر از کارگردان و تهیهکنندهاش بهوجود آمده خیلی همخوانی ندارد. خیلی ظرفیتها و استعدادهای فیلم در حد ظرفیت و استعداد ماندهاند که اگر به تحقق و فعلیت میرسیدند این فیلم میتوانست فیلم شاخص دهۀ نود سینمای ایران و قیصر عصر خود باشد. از ترانه و موسیقیِ واقعا به درد نخورش گرفته تا ضعفهایی که در داستانپردازی، منطق و حسبرانگیزی اثر وجود داشت؛ گاهی حس میکردم شاید مسئلۀ فیلم و قهرمانش خیلی برای کارگردان درونی نشده است. شاید موسی برای محمدحسین مهدویان فقط یک رؤیاست و او تاکنون موسایی را از نزدیک ندیده. در میان چهرههای تقریبا معروف چهلپنجاهسال اخیر، یکی از نزدیکترین شخصیتها به موسی شهید «سیداسدالله لاجوردی» بود که در فیلم پیشین مهدویان بسیار نامناسب و نامنصفانه تصویر شده بود. این را در یادداشتی که همان زمان برای ماجرای نیمروز نوشته بودم، شرح دادهام (t.me/fihmafih/325)
با همۀ این حرفها و در مجموع، لاتاری به خاطر طراوتی که دارد قابل دفاع است و به یکبار خوب دیده شدنش در سینما حتما میارزد.